De titel van dit blog heb ik niet zelf bedacht. Het is een uitspraak van de Engelse schrijfster Rachel Cusk.
In een interview met de Volkskrant vertelt ze over haar boeken, waarin stilte en luisteren een grote plek innemen. Rachels boodschap komt in het kort hierop neer: veel mensen zijn steeds maar aan het praten, omdat ze niet stil durven te zijn. Ze maken met woorden hun eigen werkelijkheid en durven eigenlijk niet te luisteren naar anderen, want stel je voor dat dan blijkt dat de dingen net een beetje anders liggen? Of wat als je iets hoort wat je niet wil horen?
Ik werd erdoor aan het denken gezet. Niet zozeer over dat praten en luisteren van mensen onderling. Maar eigenlijk over praten en luisteren in jezelf.
Want volgens mij doen wij mensen precies hetzelfde als we alleen zijn. We vertellen onszelf bepaalde verhalen en intussen luisteren we niet echt naar onszelf. Kijk maar eens naar dit soort voorbeelden:
– Je komt in een burn-out terecht. Je lichaam heeft je allang verteld dat de grens bereikt is, maar je hebt jezelf verteld dat je best nog even door kan
– Je vertelt jezelf dat je aan allerlei verwachtingen moet voldoen, maar je luistert niet naar het stemmetje dat zegt: ‘ik wil dit eigenlijk niet’
– Je vertelt jezelf dat je dit of dat best alleen kan, maar ergens fluistert er iets: ‘had ik hier maar hulp bij’
– Je vertelt jezelf (en soms ook anderen) dat je er niet mee zit dat die en die je gekwetst heeft, maar diep van binnen huil je
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Wij mensen zijn namelijk echt goed in dingen tegen onszelf zeggen en niet naar onszelf luisteren.
Dit levert een probleem op als je wil schrijven over je leven. Welk verhaal ga je vertellen? Daar wil je goed over nadenken, want straks staat het zwart op wit, dat heeft toch iets heel definitiefs…
Weet je, het opschrijven van je verhaal begint met luisteren naar jezelf.
Wie ben jij? Hoe ben je zo geworden? Wie mag jij zijn van jezelf? Ga de gebeurtenissen in jouw leven eens langs en luister naar jezelf: wat vind je ervan? Waar ben je gekwetst, waar ben je trots op, waar voel je pijn?
En welk verhaal wil je daarover vertellen? Hoe eerlijk mag je zijn van jezelf?
Ik weet dat het niet altijd zo makkelijk is om te luisteren naar jezelf. Dat je vaak liever kiest voor het mooiere verhaal in plaats van voor het verhaal van de pijn, de teleurstelling, het verdriet. Bij mij werkt het net zo namelijk.
Juist omdat ik weet hoe lastig het kan zijn, heb ik van luisteren een speerpunt gemaakt in mijn bedrijf. Jou helpen je verhaal op te schrijven, begint voor mij altijd met luisteren. Met oprechte aandacht voor jou en je verhaal. Want pas als je gehoord en gezien wordt, kun je je verhaal doen.
En als het voor jou nog moeilijk is om naar jezelf te luisteren, dan luister ik naar jou.
Want ik weet hoe bevrijdend het is om naar jezelf te luisteren. Jezelf toe te staan je verdriet onder ogen te zien. Te erkennen dat je niet die heldin bent die je dacht te zijn. Jezelf te mogen zijn, met alles erop en eraan.
Jezelf mogen zijn, dat gun ik iedereen vanuit de grond van mijn hart. Daarom maakt het me ook niet uit of je nu als klant met mij gaat samenwerken of dat je me alleen volgt via mijn website of de mail: ik luister heel graag naar je. Want jij mag gehoord en gezien worden!
Wil je ook naar jezelf luisteren?
Wil je een keer met mij praten over jouw verhaal? Plan dan een schrijfgesprek in. Samen kijken we dan wat jij nodig hebt om jouw verhaal op papier te zetten. Zo’n gesprek is altijd gratis en vrijblijvend en niet bedoeld om je iets te verkopen. Liever contact via de mail? Stuur dan een mailtje naar: info@mijnmonumentjes.nl
