Omgaan met emoties bij het schrijven van je levensverhaal: 5 tips - Mijn Monumentjes

Oprechte aandacht voor jouw verhaal

Omgaan met emoties bij het schrijven van je levensverhaal: 5 tips

Afgelopen week sprak ik afzonderlijk van elkaar drie mensen over het schrijven van je levensverhaal. Toeval of niet, alle drie de gesprekken gingen over emoties tijdens het schrijven. De schrijvers hadden last van deze emoties. En alle drie hadden ze een ander besluit genomen over het schrijven. De één wilde het schrijven uitstellen tot ze wat meer rust had in haar hoofd. De ander had het schrijven opgegeven, teveel nare herinneringen doken steeds weer op. En de derde was doorgegaan en had het afgemaakt, omdat hij zijn kinderen beloofd had zijn verhaal op papier te zetten. Maar af en toe was de weerzin tegen het schrijven wel erg groot geweest.

Nee, schrijven over je leven is niet altijd leuk. Persoonlijk ken ik niemand die alleen maar goede herinneringen heeft en zelf kijk ik ook met zeer gemengde gevoelens op bepaalde periodes uit mijn leven terug. Moet je dan wel gaan schrijven? Kun je dan niet beter gewoon vooruit kijken in plaats van achterom? Soms stel ik die vragen aan mensen. Hun antwoord fascineert me steeds weer. De meeste mensen zeggen namelijk: ‘Ja, maar ik wíl het zo graag!’ Voor al die mensen die graag willen, maar tegen de muur van emoties oplopen in dit blog een paar tips.

1) Maak de juiste afweging

Een poosje geleden deelde ik een link van het online platform ‘Schrijven online’ over autobiografisch schrijven.  Eén zinnetje viel me in dat artikel extra op: ‘Je moet geen biografie gaan schrijven om je trauma’s te verwerken’. Ik kan het daar van harte mee eens zijn. Begrijp me goed: schrijven kan heel therapeutisch werken. Het zorgt ervoor dat je jouw gedachten over alles wat gebeurd is kan ordenen. Het maakt dat je jouw gevoelens vrij kunt uiten, zonder er iemand mee te kwetsen of een nare reactie te krijgen. Het geeft je de kans om jezelf en anderen veel beter te gaan begrijpen. Allemaal heel positieve punten dus.

Maar vergis je niet: schrijven is niet hetzelfde als therapie. Bij het verwerken van trauma’s heb je andere mensen nodig. Mensen die buiten jouw verhaal staan en die objectief naar jou en alles wat er gebeurd is kunnen kijken. Mensen die jou manieren kunnen aanreiken om goed met deze moeilijke dingen om te gaan. Als jij tijdens het schrijven merkt dat jouw emoties je teveel in de weg zitten, maak dan de afweging of je hiervoor hulp moet gaan zoeken. Hulp die ervoor zorgt dat je beter om leert gaan met die emoties, dat je dingen uit je verleden kunt verwerken. Misschien lukt het je met die hulp wel om jouw verhaal goed op papier te zetten

2) Schrijf over goede herinneringen

Zoals ik niemand ken die alleen maar goede herinneringen heeft, zo ken ik gelukkig ook niemand die alleen maar slechte herinneringen heeft. Soms moeten mensen wel echt even zoeken, maar altijd komen er ook mooie momenten boven drijven als ze terugkijken op hun leven. Er is niets op tegen om met die mooie herinneringen te beginnen als je gaat schrijven. Een voordeel van starten met goede herinneringen is dat het heel relativerend werkt: je realiseert je al vanaf het begin dat je ook mooie dingen meegemaakt hebt. Dat helpt om later ook de minder mooie dingen onder ogen te zien.

Vragen die je kunnen helpen om op mooie herinneringen te komen zijn bijvoorbeeld:

  • Welke feestdagen werden bij ons thuis echt gevierd?
  • Welk lekker eten/welke smaken herinner ik me nog van vroeger?
  • Welke spelletjes vond ik leuk om te spelen? En op welke plekken? Wat was mijn lievelingsspeelgoed?
  • Wie was echt belangrijk voor mij tijdens mijn jeugd?
  • Welke liedjes/films/tv programma’s vond ik leuk?
  • Welke mooie reizen heb ik gemaakt?
  • Wat was het mooiste cadeau dat ik ooit gekregen heb?
  • Welke hobby’s/sport vond ik leuk?

3) Schrijf alleen voor jezelf

Het is toch een beetje wonderlijk, hè? Zodra je gaat schrijven is het net of er over je schouder iemand met je meeleest. Ook al is er in de wijde omtrek niemand te bekennen, voor je gevoel zit er toch ergens iemand alles te lezen wat jij net opgeschreven hebt. Of wat ook kan, tijdens het schrijven heb je nergens last van, maar als je klaar bent denk je: ‘Hm, zou ik het nu aan die of die moeten laten lezen?’ Of: ‘Die mag het misschien wel lezen, maar die niet!’ Wie schrijft voelt zich haast verplicht om ook een lezer te hebben.

Maar goed nieuws: dat is alleen maar een gevoel. Niemand, maar dan ook helemaal niemand kan jou dwingen om jouw verhaal aan een ander te laten lezen. Dus alles wat jij opschrijft blijft geheim. En dat maakt dat je kunt schrijven wat je maar wil. Dat je degene die jou zo gekwetst heeft op papier de huid vol kunt schelden. Dat je intens verdrietig kunt zijn, zonder je te hoeven schamen voor je tranen. Dat je gemeen kunt zijn, zonder iemand te raken. Wat een opluchting kan dat zijn!

4) Maak er fictie van

Een manier om meer afstand te creëren tot je emoties is het schrijven in de derde persoon, dus de hij/zij-vorm. Nadeel hiervan is dat een verhaal er ook heel afstandelijk van kan worden, het is wat onnatuurlijk om over jezelf in de derde persoon te schrijven.

Dit probleem valt weg als je er fictie van maakt. Waarom zou je alles wat er gebeurd is ook zo moeten opschrijven? Waarom niet wat details weglaten of toevoegen? Waarom ook jezelf niet veranderen in een persoon waarover je kunt gaan schrijven? Het voordeel van fictie is dat je het verhaal kunt sturen zoals jij dit wilt. Laat je hoofdpersoon rustig al die dingen zeggen die jij altijd al eens had willen zeggen. Geef alle aandacht aan de emoties van de hoofdpersoon. Laat personen die je er liever niet bij hebt weg uit het verhaal. Natuurlijk, fictie is niet hetzelfde als je levensverhaal. Maar fictie kan wel helpen om emoties te verwoorden die je anders niet op papier zou krijgen. En wie weet lukt het daarna om ook jouw eigen verhaal te vertellen

5) Houd je doel voor ogen

Wat ik bijzonder vind is dat veel mensen schrijven over hun leven met een duidelijk doel voor ogen. Juist mensen die veel hebben meegemaakt voelen de drang om hun verhaal met anderen te delen. Want misschien heeft iemand anders daar nog iets aan. Misschien leert iemand anders iets van hun verhaal of herkent hij zich erin. Zo’n doel kan helpen om je emoties onder ogen te zien. Het is moeilijk, maar het verhaal móét verteld worden, want de lezer wacht. In het begin van dit blog had ik het over iemand die doorschreef omdat hij het zijn kinderen beloofd had. Voor hemzelf hoefde het niet zo nodig, maar de belofte aan zijn kinderen nam hij erg serieus: voor hen ging hij toch door.

Het kan helpen je doel duidelijk te formuleren en ook echt zichtbaar te maken: schrijf het op en hang het ergens op. Het geeft enorm veel voldoening als jouw doel gehaald wordt, je hebt het dan toch maar even gedaan!

Natuurlijk hoop ik dat je iets hebt aan bovenstaande tips. Maar alleen jij kunt bepalen wat voor jou werkt, want gelukkig is er maar één jij en dat ben jij! 😉 Het kan ook zijn dat jij nog een andere manier gevonden hebt om hiermee om te gaan. Wil je die dan delen onder dit blog? Wie weet helpt het anderen weer verder!


 

6 reacties op “Omgaan met emoties bij het schrijven van je levensverhaal: 5 tips”

  1. Voor mij is het gemakkelijker met emoties om te gaan als ik het opschrijf in briefvorm. Na afloop van de brief zijn de emoties al voor een groot deel gedempt….

  2. Schrijven is magic voor mij, maar heb wel de drang dat het gelezen wordt door 1 iemand die ik vertrouw, wat mij ontzettend helpt.

    1. Dat is heel fijn, dat je iemand hebt die je vertrouwt en die met je meeleest! Zeker ook ondersteunend als emoties opspelen tijdens het schrijven

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar top
Schrijfkringen

Schrijfkring Tradities en rituelen

Op 13 november 2023 start de schrijfkring Tradities en rituelen: samen met anderen lezen, nadenken en schrijven over het thema Tradities en rituelen. Meedoen? Je bent van harte welkom!

Mijn Monumentjes draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders